Le Beau Monde van René Magritte uit 1962 verenigt drie van de bekendste elementen uit de iconografie van de kunstenaar: het gordijn, de appel en de wolken. En zoals het een surrealist als Magritte past: de dingen lijken niet op wat men veronderstelt te zien. Van zodra men dieper inzoomt op het kunstwerk, begint de vertwijfeling van herkenning. Is binnen buiten of is buiten binnen? De gordijnen lijken bovendien niets te onthullen of te verbergen en toch spreken ze tot de verbeelding. Wat schuilt erachter? Een vraag die een mens zich meermaals kan stellen bij het aanschouwen van Magrittes kunstwerken. De titel alleen doet een boekje open van een wereld die er misschien niet echt is.

This creates an exceptional interplay: one that designer Elke Baert has interpreted in a new – composite – print. Look closely, and you will see that, once again, the floating and tinkling bells of La Voix de l’Espace are given a place in the design. Just as in The Limited Edition Two, they refer to Magritte’s childhood: a time when horses, decked with bells, pulled carts through the streets of a city animated by Gilles de Binche.

The bells, in the form of a bisected sphere, recall Furore’s circular logo. The gentle shades of green refer to the apple from the work Le Beau Monde, while the cornflower blue lines trace, thanks to their slightly darker colour, a distinct grid in the soft background pattern. This interplay of lines creates, as it were, framed artworks in miniature.

The pleated silk fabric forms a direct link with the curtains in the work. The attentive viewer will also note the recurrence of Magritte’s painted curtains in the background. Just like the bells, they are afforded a subtle pastel green colour. The juxtaposition of the curtains and bells on a light blue and cloud-filled sky creates depth in the pattern, which is further enhanced by the pleating.