Met haar warme stem zet presentatrice Greet Samyn mensen in beweging of biedt ze net de nodige rust. Zelf beschouwt Greet haar stem als een medium om mensen iets bij te brengen en dat doet ze op verschillende manieren.

Zo is Greet, samen met Clara De Decker, de radiostem van het van het ochtendprogramma Espresso op Klara, maar radio is niet haar enige passie. Ze geeft concertinleidingen, presenteert evenementen, leent haar stem aan reclamespots en bedrijfsvideo’s en geeft het vak woordlab aan dertienjarige pubers. Het rijtje passies wordt afgesloten door mode.

Greet selecteert de looks voor haar presentaties weloverwogen, maar mode betekent veel meer voor haar: het is dé manier om uitdrukking te geven aan wie ze is. Dat zij een van de eerste ambassadeurs van Furore is, is dan ook geen toeval. Greet is een vrouw met persoonlijkheid die met haar twee voeten op de grond staat. Ze houdt van afwisseling in haar professionele carrière en zit boordevol pit en humor.

Een ochtendprogramma presenteren vraagt de nodige discipline. Een ritme dat niet voor iedereen is weggelegd en jij combineert het nog eens met een drukke agenda.

“Klopt. Als je om vier uur ‘s morgens op moet staan, moet je de avond ervoor de discipline hebben om op tijd naar bed te gaan. Het programma begint om zes uur en dan moet niet alleen je stem wakker zijn, maar je hoofd ook. Als presentatrice doe je zelf de techniek, moet je de tijd voortdurend in de gaten houden, doe je telefoons terwijl de muziek speelt, beantwoord je inkomende berichten en als er iets onverwachts gebeurt - zoals het overlijden van Ennio Morricone - moet je het programma snel kunnen omgooien. Je kan er dus maar beter bij zijn met je gedachten. Radio is ook een momentopname. Je kan het niet opnieuw doen of herhalen en als presentatrice draag je de eindverantwoordelijkheid om er een mooie uitzending van te maken.

Maar ik hou ervan en van het ritme. Ik ben een ochtendmens.” (lacht) “Ik ga filevrij naar en van Brussel en het geeft mij het gevoel dat ik de dag voor ben. Als het programma om negen uur gedaan is, zitten we met het team samen om de voorbije uitzending te bespreken en daarna begin ik aan de voorbereiding van de volgende uitzending. Muziek beluisteren, interviews voorbereiden, vooropnames met gasten … het zijn pittige dagen.”

Je presenteert, doet een aantal technische taken zelf … Een radioprogramma is meer dan even binnenspringen en muziek aan elkaar praten.

“Absoluut! En ik doe het zeker niet alleen. Ik werk samen met een enthousiast team. De redacteurs maken reportages, sprokkelen nieuwtjes en reacties en doen voorgesprekken met onze gasten. Onze producer kiest de onderwerpen en de muzieksamensteller bepaalt de muziekstukken. We zijn allemaal onderdeeltjes van een radarwerk.

Zelf luister ik op voorhand naar de muziek en zoek ik er een aantal weetjes over op. Ik bereid de interviews voor door de input van de redacteurs door te nemen en andere interviews met de gastspreker te lezen. Zo kan ik er mijn eigen invulling aan geven en komt alles samen.”

Je bent gastvrouw van Klarafestival en Gent Festival van Vlaanderen, maar verzorgt regelmatig ook concertinleidingen. Hoe ben je hiermee begonnen?

“Redelijk toevallig eigenlijk, zoals veel dingen in het leven. Het komt op je pad en je moet ervoor open staan. Bij mij is het begonnen in 1997 tijdens mijn tweede jaar aan het Lemmensinstituut in Leuven, waar ik Woordkunst studeerde. Een muziekleraar was op zoek naar iemand om zijn concertreeks met kamermuziek - gespeeld door jonge muzikanten - te presenteren. Ik speelde toen ook klarinet en had voeling met klassieke muziek. Dus dacht ik: waarom niet?

Ik presenteer de reeks nog steeds en ben ontzettend dankbaar voor de kans die hij mij op negentienjarige leeftijd heeft gegeven. In het publiek zaten - en zitten nog steeds - mensen die je voor een volgend concert vragen en zo gaat de bal aan het rollen. Als je bij Klara werkt, is de combinatie ook vaak een logisch vervolg en geef je naast je radioprogramma ook concertinleidingen.”

Welke herinneringen roepen die eerste concertinleidingen bij je op?

“Ik deed veel te veel research.” (lacht) “Ik las werkelijk alles over het muziekstuk waardoor mijn teksten veel te lang waren en vol weetjes. Kill your darlings ... dat heb ik toen vooral geleerd. Hou het helder en beknopt, want mensen hebben op dat moment een aandachtsspanne van gemiddeld drie minuten. Plus, ik heb ook geleerd wat ik niet kan. Vraag me bijvoorbeeld niet om Night of the Proms te presenteren. Daar zijn anderen veel beter in.”

Niet alleen je stem, ook je présence is erg belangrijk. Hoe belangrijk is mode voor jou?

“Van kindsbeen af is het voor mij een manier om mezelf uit te drukken en om mij te onderscheiden van anderen. Ik wist als kind al heel goed wat ik wilde dragen en wat niet - tot grote frustratie van mijn ouders.” (lacht) “Mijn ouders zijn niet écht modebewust, dus ik weet niet waar het vandaan komt, maar mode is altijd deel geweest van mijn leven. Zo kan ik de verschillende fases in mijn leven reconstrueren op basis van de kleding die ik droeg.”

Je kiest je looks dan ook weloverwogen?

“Zeker. Bij een presentatie moet het plaatje kloppen. Ik draag geen felrode jurk bij het Requiem van Mozart of Jimmy Choo stiletto's tijdens een academische presentatie. Ik pas me aan de gelegenheid of het concert aan. Welke muziek wordt er gespeeld? Welke dresscode is er voor het publiek? Het is ook een vorm van respect naar andere mensen toe. Soms vind ik het jammer dat mensen tegenover vroeger minder moeite doen om er goed uit te zien. Ik draag bijvoorbeeld altijd lippenstift. Met rode lippen zeggen mensen altijd dat je er goed uit ziet. Zelfs als ik ga joggen draag ik lippenstift.” (lacht)

Hoe zou je je eigen stijl omschrijven?

“Tijdloos, maar met een twist. Mijn kleding moet vooral mijn zijn onderstrepen. Het mag alleszins niet schreeuwerig of trendgevoelig zijn. Een sobere zwarte jurk met een opvallend juweel bijvoorbeeld, daar houd ik van. Mode met klasse.”

Is dat altijd zo geweest?

“Mijn stijl is natuurlijk geëvolueerd. Ze is iets vrouwelijker geworden. Ik durf ook meer dan vroeger. Ik draag meer hoge hakken, durf mijn benen tonen … Vroeger was mijn kleding vooral functioneel, maar op een podium moet je kleding ook mooi zijn. Voor Gent Festival en Klarafestival maak ik op voorhand een planning en selecteer ik per concert een outfit op basis van de muziek en de locatie. Ik kan niet op scène staan in een outfit waar ik me niet goed in voel of die ik niet mooi vind.”

Furore is je dan op het lijf geschreven?

“Ja, ik vind de slogan for women at the age of influence sowieso raak. Wanneer je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, moet je jezelf niet langer zo nodig bewijzen. Je hebt ervaring en expertise opgebouwd en je mag dat uitstralen. Zowel de kleding als de communicatie vind ik klassevol en het feit dat Furore kiest voor slow fashion zonder solden, met perfect combineerbare items en een Never Out of Stock collectie vind ik fantastisch.

De kleding is mooi en ook functioneel en efficiënt. Ik kan de fiets op in mijn jumpsuit en een paar lage schoenen en bij aankomst doe ik mijn pumps aan en ben ik klaar voor mijn presentatie. En doordat alles makkelijk combineerbaar is met andere stuks van Furore en andere items in mijn kleerkast, moet ik niet te veel nadenken over wat ik ‘s morgens aantrek. De collectie is tijdloos, maar zeker niet saai. Ik krijg altijd complimentjes in een look van Furore. Zeker tijdens een presentatie zijn vrouwen extra alert op wat ik draag en spreken ze mij achteraf aan.”

Je haalde daarnet slow fashion aan. Is dit belangrijk voor jou?

“Zeker. Net zoals mijn stijl is ook mijn koopgedrag geëvolueerd. Ik koop vandaag minder dan vroeger en shop bewuster. Elk seizoen koop ik een podiumoutfit met de intentie om het lang te dragen en ik merk dat die designerlooks die ik bewust koop langer in mijn kast blijven hangen. Ik gooi ook nooit kleding weg. Wel verkoop ik veel via Vinted en organiseer ik soms een closet sale om mijn kleren een tweede leven te geven.”

Je houdt duidelijk van mode. Maar is er iets waar je geen geld aan kunt geven?

“Extreem dure horloges en designerhandtassen. Duizenden euro’s neertellen voor een handtas is niet aan mij besteed. Geef mij dan maar een even mooie handgemaakte en kwaliteitsvolle handtas van de Belgische Lies Mertens of Nederlandse Wandler.”

Is er een item in je kleerkast waar je erg aan gehecht bent?

“Ik ben sowieso verslaafd aan enkellaarsjes. Ik heb er van de Belgische merken Ellen Verbeek en Nathalie Verlinden. Maar mijn favoriete enkellaarsjes zijn van A.F. Vandevorst. Ik laat ze keer op keer herstellen en heb vorige week hetzelfde paar opnieuw gekocht omdat ze hun merk stopzetten. Dus ik moest ze nog eens hebben.” (lacht)

Furore richt zich op women at the age of influence. Een baseline en visie die je erg aanspreekt, zei je eerder. Naar welke vrouw kijk jij op?

“Algemeen bewonder ik vrouwen die een duidelijke keuze durven maken ongeacht wat er van hen verwacht wordt als vrouw. Vrouwen die bijvoorbeeld een eigen zaak uit de grond stampen, die uit de ratrace stappen of bewust kiezen voor geen kinderen.

Als ik één vrouw moet kiezen, dan kies ik mijn mama. Zij heeft mij haar gezonde portie nuchterheid gegeven en altijd aangemoedigd om te doen wat ik zelf wil. Zelf heeft zij tien jaar gewerkt alvorens ze (vrij laat) kinderen kreeg. Toen ik geboren werd, koos ze ervoor om huisvrouw te worden. Ze heeft veel opgeofferd voor mij en mijn broer en heeft altijd achter die keuze gestaan. Ze koos ervoor om er voor ons te zijn en heeft daar geen spijt van. Als vrouw moet je zo veel: je moet er goed uitzien, je moet carrière maken, je moet kinderen nemen … Soms moet je gewoon kiezen en aan elke keuze hangen minder fijne dingen vast, maar je maakt het je wel makkelijker. Dat zij uit die ratrace is gestapt en durfde kiezen, vind ik heel sterk.”